Toproofvisser Volkmar Strikkers neemt ons mee in dit artikel en vertelt ons over hoe een geplande visdag totaal anders kan verlopen dan van te voren wordt gedacht en verwacht. Tussen de regels door lees je verder hoe Volkmar en zijn maten anticiperen op situaties en uiteindelijk vis vangen, puur door stug door te zetten op deze in eerste instantie taaie dag.
Volkmar vertelt:
De voorspellingen zijn veelbelovend. Nagenoeg windstil met een paar graden boven nul én de hele dag zon. Veel beter kun je het niet treffen op het grote water en zodoende is de keuze snel gemaakt. We gaan een dagje achter de kneiterbaarzen van Zuid Holland aan! Het is vrijdagavond als ik de spullen alvast in de auto leg. Ik sta even voor mijn hengelrek te turen. De jerkbaitstok glimt als nooit tevoren en wil gewoon dolgraag mee. Tijdens voorgaande sessies vingen/haakten we al regelmatig mooie snoeken. Misschien toch maar eens wat werk van maken? Jup, meenemen die stok. Kan hem altijd nog lekker in de hengelbak laten liggen.
Dood metaal
Broodjes gesmeerd in de koelkast, koffie zit al in het koffiezetapparaat. Één druk op de knop morgenochtend, beter gezegd vannacht. 04:00 Gaat de wekker en om 04:30 zit ik achter het stuur. Wakker blijven is geen probleem, daar zorgt een stevig portie Death Metal wel voor. Een klein uur later sta ik bij HJ voor de deur. Die heeft de boot al buiten staan. Spullen in zijn auto en weer door.
“Wakker blijven is geen probleem, daar zorgt een stevig portie Death Metal wel voor!”
Onderweg stoppen we nog even bij een benzinestation waar ook Michel en Edwin staan. Twee boten sterk vandaag, al zullen zij zich voornamelijk op de snoekbaars richten. Helaas is van een rustig bakje tankstationkoffie geen sprake als er wat opgeschoten tokkievolk binnen komt walsen. Hier hebben we geen van allen zin in op dit uur en dus gaat de koffie maar mee achter het stuur.
Geen doorzicht!
Een omleiding en de nodige kilometers later komen we tegen achten aan bij de helling. Het is al aardig druk maar dat deert ons niet. De meeste zullen toch de bekende snoekbaarstaludjes opzoeken en daar blijven wij verre van. Als de boot er in ligt gaat het gas open en knallen we richting de eerste stek. In een gebied ver weg van trailerhellingen, waar je nauwelijks andere boten tegenkomt, gaat het gas er pas weer af en wat we dan zien valt even flink tegen. Doorzicht tien to twintig centimeter, waar kennen we dat van..? Juist, de vorige keer was dat ook het geval… Dit hadden we echt niet verwacht.
“Als de boot er in ligt gaat het gas open en knallen we richting de eerste stek.”
Afijn, we gaan er gewoon voor en beginnen te werpen. Eerst maar eens een haventje meepakken. Daar was het de vorige keer ook bal met dat troebele water op het wijd. Stelselmatig gooien we de haven af. Als we in het goede stuk komen is het vrijwel direct raak. Met een fikse snok wordt mijn limetreuse swimfish te graden genomen. Goed potje knokken alvorens er een 70-er snoek boven komt.
Dat geeft vertrouwen, maar niet helemaal terecht zo blijkt. Daar waar we de vorige keer de nodige aanbeten kregen, blijft het nu bij één enkele volger. Een vette 45+ baars komt woest achter de aruku van HJ aanzwemmen. Voor de boot blijft ze hangen. HJ verticaalt wat voor de bek van de vis langs maar die reageert niet, totdat de staartdreg om de onderlijn slaat. De aruku maakt een vreemde beweging, wordt opgeslokt maar vliegt er net zo snel weer uit… Zo wordt haken idd wel heel lastig, balen! De rest van de haven levert ons niets meer op en dus gaan we terug het weid op. Hier spreken we Michel en Edwin, die het met één snoekbaarsje moeten stellen. Ook niet wild dus… We werpen nog even op een goed traject maar het vertrouwen is minimaal met dit troebele water. Verkassen dus, gas open en gaan!
Zon weg en bar koud
Onderweg naar de volgende stek spreken we verschillende bekenden. Ze zijn allemaal aan het voorvissen voor het NKS volgende week maar vangen bar weinig. We speedverticalen even snel over een goed taludje heen maar als ook hier niets gebeurd is het wel duidelijk. We moeten opzoek naar helderder water, willen we nog wat vis vinden vandaag!
“We moeten opzoek naar helderder water, willen we nog wat vis vinden vandaag!”
De volgende stek heeft inderdaad meer doorzicht. Vorige keer vingen we hier werpend nog een paar leuke snoekbaarzen, nu blijft het akelig stil. Zon zien we ook nergens en het is eigenlijk maar bar koud. Langzaam ebt de moraal een beetje weg, dit gaat de verkeerde kant op zo!
We laten de boot even dobberen en houden kort beraad. Helder water is wat we willen. Ik weet nog wel een potentiële paaistek voor snoek die ook nog eens aan een doodlopend stukje water ligt. Misschien daar maar eens kijken? Kan natuurlijk ook gewoon baars liggen… Het lijkt de beste optie die we hebben en dus vlammen we weer vol gas over de plas.
Eenmaal bij de ingang zien we een duidelijke grens in het water van troebel naar helder. Dat is veelbelovend! Aan de heldere kant beginnen we druk te gooien met aruku shads. Lekker veel water afdekken en hopen op die vette baars.
“Eenmaal bij de ingang zien we een duidelijke grens in het water van troebel naar helder. Dat is veelbelovend!”
Pikes!
We zijn een dik kwartier aan ’t gooien als ik mijn aruku uit het water trek voor de volgende worp. Op het moment dat ik die inzet zie ik vanuit mijn ooghoek iets voor de boot liggen. Een hele beste snoek draait terug de diepte in. Poeh, die had ik graag even vastgehouden! We gooien nog een tijdje om de boot maar de snoek komt niet meer terug. HJ heeft genoeg gezien en tuigt gelijk een dobberhengel op, terwijl ik mijn spinhengel voor een jerkbaithengel verwissel. Eigenbouwtje eraan en gooien maar. Als er één snoek ligt…
“Een hele beste snoek draait terug de diepte in. Poeh, die had ik graag even vastgehouden!”
We vervolgen onze weg. Een rietkraag doemt op. HJ wordt gebeld door Michel. Gemopper over slechte vangsten. Ondertussen tik ik mijn jerkbait binnen en schrik me rot als er vlak voor de boot een dikke metersnoek opdoemt achter de jerkbait. De vis blijft even staan en waagt dan een schot. Mis! HJ smijt direct de telefoon neer en staat erbij te kijken. Een korte worp en daar is ze weer. Tweemaal suist ze rakelings langs de jerkbait. HJ gooit zijn aasvis er bovenop terwijl ik nog een worp doe. Ja hoor, weer vlamt ze vol langs de jerkbait. Aasvis? Niet interessant. Mijn jerkbait wordt nog twee maal op een haar na gemist. Belachelijk! Snoek moet onraad ruiken anders zou ze nooit missen.
Beet op de dobber
Dan loopt de dobber van HJ alsnog traag weg. Ja hoor! Luie visser. De haak wordt gezet en een leuk gevecht volgt. Het blijkt echter een andere snoek te zijn als de volger die ik had. Deze vis is kleiner en veel donkerder van kleur. Desalniettemin een prachtvis en eindelijk zijn we beide van de nul!
Nadat de vis terug haar plekkie opzoekt zetten wij onze zoektocht voort. Een mooie rietkraag wordt nu met jerkbaits en pluggen bestookt. Het is HJ die plots een dikke baars achter zijn 18cm flatstick krijgt, maar helaas draait de vis voor de boot weg. Het wil nog niet echt vlotten met die baarzen vandaag, kwamen we daar niet juist voor?
Inmiddels heb ik ook maar een bijhengel voorzien van fireball en tien minuten later zie ik die opeens opveren. De voorn aan de fireball is gegrepen en als ik aansla verschijnt er een leuke snoekbaars in het oppervlak. Snel onthaken en terug. Hier ligt duidelijk voldoende vis en nu het zonnetje ook nog doorbreekt leven we weer helemaal op. We voelen beide dat er nog meer in zit nu!
Hangen!
Als we het hele stuk gehad hebben kruipen we op de fronttroller weer terug tegen de wind in. We gooien nu exact hetzelfde stuk water af maar dat zegt helemaal niets. Soms denk ik wel eens dat je potentiële hotspots gewoon hele dagen moet blijven bestoken met kunstaas. Echt goede stekken zijn altijd bevolkt en er komt vanzelf een moment dat de rovers wel toeslaan. Het is alleen een beetje demotiverend, een dag lang op dezelfde honderd meter vissen.
“Het is alleen een beetje demotiverend, een dag lang op dezelfde honderd meter vissen.”
Klats! Met een enorme klap wordt mijn jerkbait gegrepen, boven een meter of drie water. Hangen, roep ik naar HJ en allemachtig wat beukte ze erop! Er volgt een waanzinnige dril. De vis oogt in eerste instantie niet heel groot maar is echt vreselijk sterk. Meerdere malen rost ze meters dyneema van de spoel en dan lijkt ze los te schieten langs een obstakel. Kak! Vervolgens schiet mijn lijn toch opeens naar links. Nee ze hangt nog en het contact wordt herstelt. Een snelle bocht en run naar me toe. Gelukkig maar! Dacht even dat ze de boel afgesneden had. Als de vis moegestreden naast de boot komt zien we een prachtige snoek voor ons liggen. “De prachtige geblokte vis haalt de meter wel!”, zeggen we tegelijkertijd.
Heerlijk! Mijn dag is helemaal geslaagd met deze vis. Eigenbouw jerkbait, stug doorgooien, beloond worden. Alle ingrediënten voor de soep die succes heet. We vervolgen onze weg en het zal amper tien worpen later zijn als ik voor de boot een 80er met de bek dicht vol tegen de jerkbait aan zie snokken. De snoek verdwijnt gelijk de diepte in en beide houden we de dobber van HJ in de gaten. Die blijft echter rustig staan.
Ik gooi weer de andere kant op, richting rietkraag, en KADONK! Zo, beste vis dit! Een lompe run wordt ingezet en dan schiet de vis los. Kak! De vis komt bij het losschieten nog even half het water uit en dat zag er veelbelovend uit. Tijd om te balen is er echter niet want HJ’s fireballstok slaat krom. Als hij aanslaat zie ik vanuit mijn ooghoeken ook mijn bijhengel finaal krom staan. Wat gebeurt hier?! Triple hook up?! Beide vissen komen al snel in het oppervlak. Een 80er aan mijn hengel en een zware metervis aan die van HJ. Helaas bloed mijn vis nogal en dus onthaak ik haar zo snel mogelijk op het moment dat ze uitgedrild is. Verder zwemmen maar! Dan wordt ook de vis van HJ geland en wat een plaatje is dit weer! Zo vang je een hele ochtend niets en zo vang je twee metervissen binnen tien minuten!
Gekkenwerk
Verder gooien maar weer dus. BONK! Weer een dikke vis op mijn jerkbait, helaas schiet ze gelijk los. Zag haar nog net wegdraaien. Dan buigt mijn fireballstok heel rustig rond. Vast? Op het moment dat ik voel blijkt het toch vis, maar ik sla mis… Laat de aasvis weer zakken en binnen twintig seconden knalt deze weer rond. Weer sla ik mis! Ja, mijn dobber is weg, roept HJ achter me. Helaas wordt ook deze beet gemist. Wat een gekkenwerk opeens! En dan is het net zo snel weer over. We driften nogmaals over hetzelfde stukje maar onder water is de knop weer om en houden de vissen hun kaken stijf op elkaar. Een klein half uur later besluiten we maar te verkassen. Niet kapot vissen nu, we komen eind van de middag nog wel even kijken.
“Binnen vijf seconden zit HJ met een kromme spinstok. Eindelijk die grote baars?”
Terug op het wijd varen we naar een soortgelijk stuk water. Helaas is het ook hier troebel. Even trollen dan maar en er gaan twee aruku’s over boord. Ja, vis! Binnen vijf seconden zit HJ met een kromme spinstok. Eindelijk die grote baars? Nee, het blijkt een dapper snoekje. 100 Meter verder volgt er nog één. Hebben we ook hier vis gevonden? Het blijft weer een uur lang stil… Werpen, trollen, niets brengt actie.
Kasteel
Het is dan half vijf en we besluiten nog één keer op de successtek van eerder te kijken. Wie weet gebeurt daar nog wat, er ligt in ieder geval voldoende vis. Eenmaal aangekomen beginnen we direct op het beste stukje. Helaas begint het vrijwel tegelijk te sneeuwen en te waaien. Bah, wat een guur weer opeens. Kan voor de vangsten niet veel goeds betekenen en na een half uur zonder actie besluiten we er maar mee op te houden. HJ trekt zijn fireball naar het oppervlak en dan hoor ik opeens een hoop gespetter. Zo! Dikke snoekbaars kwam hem zo halen naast de boot!
Bak sneeuw
Wat een afsluiter, prachtig kasteel voor de camera, geweldig! We ruimen direct na het terugzetten de spullen op en knallen naar de helling. Boot eruit, alles in de auto en gaan. Onderweg bellen we Michel. Die waren al eerder gestopt na een zeer slechte dag met slechts 2 snoekbaarsjes. Ook buiten het vissen om hebben ze echter geen geluk, een enorme bak sneeuw heeft er voor gezorgd dat ze nu 30 á 40 km/p.u. rijden op de snelweg…
“Heerlijke visdag en die baarzen, die komen de volgende keer wel weer!”
Voor ons komt dit nieuws net op tijd en we kiezen dan ook een andere route, die een stuk beter berijdbaar is. Desondanks ben ik vier uur later pas thuis. Plof in de luie stoel met de laptop op schoot en kijk nog wat foto’s. Heerlijke visdag en die baarzen, die komen de volgende keer wel weer!
Volkmar Strikkers
Reageer