Juni, statistisch 1 van de beste maanden van het jaar. Maar met een beperkt aantal visdagen altijd weer lastig kiezen. Dit jaar stond bij mij in het kader van de foute keuzes. Meerdere keren gegokt op bepaalde wateren en meerdere keren was het hopeloos slecht door de hoog water in alle rivieren die ook nog eens zorgen voor te hoog en bruin water in aangrenzende plassen.
Mijn openingsdag was dan ook de slechtste in jaren. Met slechts 5 snoeken in de boot en slechts 1 boven de 90 centimeter een erg slechte start.1
Dan maar de rivieren….
Dan maar de rivieren…. Dagelijks de waterstanden bijhouden via Rijkswaterstaat en andere apps. Maar het zakt er niet sneller van. De ongelooflijk zware regenval in de Alpen en Zuid Duitsland zorgden ervoor dat ook de rivieren niet best liepen. Enige wat daar wel lekker liep waren de snoekbaarzen die zich massaal lieten foppen op geworpen shadjes. Soms lang zoeken en dan plots weer een krib met een hele school van die felle rakkers.
Het gidsen in het tweede weekend verliep ook taai. De keuze voor de rivier was snel gemaakt omdat de waterstanden beter geworden waren. Toch was het sprokkelen en lag de vis niet op plekken waar ze normaal liggen in juni. Zoeken zoeken en nog eens zoeken. Ook de geliefde roofblei liet het afweten. Door het koude voorjaar was de witvis amper klaar met paaien en het visbroed dus nog heel erg klein. Roofblei hoefde zijn bek maar te openen om een hap van dat kleine spul te hebben. Gevolg was dat we op de rivieren amper jagende roofblei konden ontdekken. Trollend gingen er nog wel enkele voor de bijl. Maar werpen kwam ik zelf niet verder dan 1 mooie grote roofblei op een oppervlakte aasje.
Gelukkig vingen mijn klanten nog wel een paar mooie pr’s in de vorm van een fraaie rivierbaars en een paar flinke snoekbaarzen. De voldoening was er echter niet minder om. Ook de door mij geliefde meerval was niet thuis in juni. Daar waar ik vorige jaar in 1 weekend 6 meervallen in de boot had was het nu na 2 dagen river: 0,00 meerval.
Vele uren trollen
Gelukkig op dag 3 veranderde dat na vele uren trollen. Een ziedende beuk op mijn handhengel deed mij vermoeden dat ik iets groots aan de lijn had. Dat bleek te kloppen. Na een heerlijke dril kwam er een 142cm lange meerval boven die een getrolde Hornet had gepakt. De vreemde wond op zijn rug leek van een reiger. Verder was de meerval puntgaaf en prachtig van kleur.
Altijd jammer dat ze zo stinken als je ze in de boot legt. Een bouwzeiltje is dan toch wel handig. Of… wellicht nog beter en leuk voor de foto’s, zorg voor een waadpak aan boord. Stap de boot uit daar waar het kan en “beach” de meerval. Gewoon het zandstrandje op trekken ( als dat er is natuurlijk) en onthaken. Dan even het water in met je waadpak en je hebt mooie foto’s
Een avondje met rivier specialist en collega Hendrik-Jan Verheij leverde een paar dikke baarzen op en wat snoekbaars maar ook nu was het echt zoeken naar een visje. Roofblei stond uit. Meerval stond uit. Het was wederom een taaie bedoening. De nog immer veel hogere dan normale waterstand in combinatie met belachelijk koud weer ( 9 graden in de avond half juni) bracht de vissen niet in een feest stemming. Zelfs een dag snoeken op groot water met maatje Sean Wit bracht niet zo heel veel bijzonder aan boord. Een stuk of 8 snoeken waarvan er 1 de magische metergrens aan tikte was ons deel. De nieuwe Elite boot was top. Prachtig schip wat voor nog vele jaren visplezier gaat zorgen.
Conclusie over juni:
Normaal zijn al mijn visserijen prima te doen en zit het grootste probleem in keuzes maken want alles is goed te vangen. Nu zorgde de kou en de hoge waterstanden ervoor dat de grotere snoeken niet gevangen werden, de snoekbaarzen lastig te vinden waren, de roofblei en de meerval totaal niet actief waren en de rivierbaarzen onze aasjes amper konden vinden in het troebele water. Baarzen zijn immers echte zichtjagers.
Juli en Augustus
De zomer is in volle gang. De dagen zijn lang. De zon schijnt volop. Allemaal leuk maar het zorgt er ook voor dat ons geliefde viswater snel opwarmt en minder snel afkoelt. Met temperaturen van meer dan 21 graden is het simpelweg niet verantwoord om te gaan snoeken dus in deze maanden concentreer ik mij gericht op het bevissen van de andere rovers zoals snoekbaars, roofblei, meerval, winde en wat baars. Deze soorten kunnen er simpelweg beter tegen als ze gevangen worden.
In juni was de meerval erg moeilijk te vangen met kunstaas. De reden hiervoor zocht ik puur en alleen in het extreem hoge water op de rivieren. In juli begint het dan ook al snel beter te lopen en komen er een paar fraaie exemplaren van rond de 150cm uit de rivier om even te poseren met mij en mijn gasten. Trollend pakken we links en rechts af en toe een snoekbaars mee maar dat zijn toevalstreffers.
Thuis loopt het niet zo soepel. Een zieke hond gooit roet in het eten en er moeten wat visdagen verplaatst worden. Een hond met een gescheurde enkelband is sneu voor het beestje en geloof mij: ook sneu voor je portemonnee. Die dierenartsen weten de prijzen ook prima tegenwoordig. 1 relatief simpele operatie waarvoor er minder dan een uur een Operatiekamer nodig is komt met wat nazorg en medicijnen al snel op 1500 euro uit. Dan nog 1 a 2 maanden revalideren. Het waren zware maanden.
Grof en lomp
Wat ook zwaar was was de meerval die ik samen met Jean Paul wist te vangen. Trollend met een Hornet en 60 grams hengels knalde er een ontzettend grove en lomp zware meerval op. De dril was zwaar. Heel zwaar, zo zwaar zelfs dat we gewoon kunnen spreken van het samen vangen van dit monsterlijke beest. Je hoort wel eens sterke verhalen van vissen die gewoon op de bodem gaan liggen maar nu zelf een keer meegemaakt. Jean Paul beweerde dat de meerval vast lag. Ik ken de bodem daar als mijn broekzak en er kon geen rommel liggen. De richting waar we de meerval heen wilde trekken was niet slim. Schuin tegen de stroom in…. Dat ging niet. Ik ben naar de vis toe gevaren en er een meter of 10 voorbij gevaren. Nu kon ik de kop makkelijk dwars in de stroming krijgen waardoor ze weer moest gaan zwemmen. En de truc lukte. Er kwam weer beweging in het gevaarte. De runs werden steeds korter en minder explosief en uiteindelijk wist ik de meerval met de hand te landen. Boot op de spotlock en klikken maar. Een paar prachtige foto’s konden we maken alvorens ze weer de diepte van de rivier in zwom.
Spaarzame aanbeten
Opvallend was ook de afwezigheid van roofblei. Normaal gesproken midden in de zomer prima te vangen met topwaters maar dit jaar was toch anders dan andere jaren. Spaarzame aanbeten. Soms uren werpen voor een enkele aanbeet. Ze schijnen te trekken en ze zaten simpelweg nog niet in mijn domein vermoed ik.
Al met al was de zomer niet zo goed als ik gewend ben. De exacte reden kan je alleen maar raden en moet je natuurlijk niet bij jezelf zoeken. Het ligt immers altijd aan het weer of aan de omstandigheden 😉
Ik weet nu al dat september vast en zeker beter gaat worden. Zeker in relatie tot de snoeken. Die zullen vanaf midden september bij een dalende water temperatuur weer benaderd gaan worden.
Reageer