Deel 2: juni sessie
Ik was mijn vorige RD geëindigd met de aankondiging van een nieuwe set hengels die in de lucht hingen en die hopelijk zouden arriveren alvorens de nieuwe Bowsessie zich aandiende en jawel, de postduif heeft haar taak volbracht. Een vanuit het Shimano hoofdkwartier in Nunspeet verstuurde box met daarin 4 fonkelnieuwe TX7-12 ft 2 3/4 lb hengels, juweeltjes van stokken zijn het, arriveren ruim op tijd en worden strijdklaar gemaakt door ze verder op te tuigen met Baitrunner 14000 XTB-LC molens.
Een grote partij PSL-boilies wordt aan de diepvriezer onttrokken die nog wat aangevuld wordt met een enkele zakken ready mades als back-up. Een fonkelnieuwe Rebelcell accu bovenop mijn oudere die nu al sinds 2016 trouwe dienst bewijst moet ervoor zorgen dat we voldoende power hebben om de week door te komen.
Klaar voor de strijd
Helemaal klaar voor de strijd vertrek ik die zaterdagochtend in het holst van de nacht richting eindbestemming, zijnde het dorpje Hostens, zo’n 60 km onder Bordeaux. De rit verloopt voorspoedig (het voordeel van rijden op zaterdag i.p.v. vrijdag) en nagenoeg filevrij, wat maakt dat ik pakweg 9 1/2 uur later al op mijn reisbestemming ben. Ook alle andere jongens van onze 11-koppige groep zijn al gearriveerd, dus ik breng iedereen een bezoekje en geef de nieuwelingen nog wat advies mee waar ze vis kunnen verwachten en hoe ze dat het best aanpakken. Ik ben niet gehaast want aangezien ik de week weerom (net zoals vorige sessie) op ‘Stek 18’ zal doorbrengen en dat een obstakelstek is, vis is sowieso niet ’s nachts. De eigenlijke vissessie start dus pas op zondagochtend. Dat geeft me ruim de tijd om kamp op te bouwen en niet onbelangrijk de stek al eens te voorzien van enkele emmers PSL-boilies en hen zo al vertrouwen in het aas en de stekken te schenken.
Het water is nog steeds erg hoog
Het is bloedheet, en na al die maanden van regen zowel thuis als de vorige sessie 5 weken eerder hier, wil ik daar vooral niet over klagen. Vanaf morgen zouden de temperaturen zakken, dus dat was zeker al goed nieuws.Het waterpeil is nog steeds bijzonder hoog. Ook al is het een ietsiepietsie gezakt t.o.v. van vorige keer, toch staat het nog een dikke meter boven zijn normale peil en de situatie is dus nagenoeg ongewijzigd m.b.t. aanpak, plaatsen van de bivvy en hengels.
Ik hoef dus geen tijd te steken in het uitzoeken van dat soort zaken. Idem dito wat het neerleggen van de hengels betreft. De vorige sessie lukte het perfect op iets dieper water, en dus een tikkeltje verder weg van de vervaarlijke, je vissen kostende takkenjungle.
De situatie onder water lijkt die eerste dagen eveneens hetzelfde want net als vorige keer vang ik meteen stevig en trek de eerste visdag al meteen 6 vissen op kant. Netjes verdeeld over mijn 3 hengels Echter eveneens naar analogie met 5 weken eerder zijn dat ook nu weer stuk voor stuk ‘kleinere’ vissen. De grootste gaat net door de dertig pond. Het gros ervan hier geboren en ‘verwilderde’ schubs, langgerekt en de diepgang missend van hun befaamde en gevierde voorouders waarvoor het meer al zo’n twee decennia bekend staat. Na zoveel generaties zonder toevoeging van nieuw bloed krijg je natuurlijk inteelt en vissen die niet meer dezelfde genetische mogelijkheden hebben als de toplaag waarom het water bekend staat. Maar goed, dat is een ander en best boeiend verhaal maar waar ik hier helaas noch de tijd, noch de ruimte voor heb om er dieper op in te gaan.
Dit lage gemiddelde gewicht is heel ongewoon voor Rainbow, maar doordat er nog steeds meerdere stekken onbevisbaar zijn door de extreem hoge waterstand hangen een pak grote vissen uiteraard daar rond waar ze nu niet belaagd kunnen worden, dus buiten het bereik van onze grijpgrage handen. Het voordeel hiervan is dat dit slag ‘kleinere’ vissen, die in de nabijheid van de grote jongens weinig tot geen kansen krijgt om vissersaas te consumeren, dat nu wel kan en dat dit hen een stevige groeiboost zal geven.
’s Avonds draai ik de hengels binnen en geef me over aan de EK-voetbalgekte. Helaas loopt dat af met een sisser want de Rode Duivels gaan de boot in tegen godbetert Slowakije. Iets wat hen verder in het toernooi helaas nog zuur zal opbreken…
Tijd voor een welgekomen douche en een bezoekje aan mijn buren aan de linkerzijde (Stek 19) zijnde Tonnie Schrijver en zijn vismaat Erwin. Ze zitten er voorlopig nog karperloos bij maar hebben al volop brasem gevangen. Al kan ik aan de toon waarom Toon het vermeldt uitmaken dat hij daar niet meteen heel erg blij van wordt.
Heerlijk vakantiegevoel
Dan gaat de dag 2 start zoals dag 1 eindigde en dat is met actie. Ik heb net een heerlijk dampende jat zwart goud met knapperig verse croissants achter de kiezen wanneer minder dan een uurtje na het droppen van de hengels daar al vis nr 1 van die dag op de deur klopt. Een stevige dril volgt en met zijn 18 kg is het ook meteen de grootste tot dusver.
Heerlijke start van de nog jonge beloftevolle dag. Maar het is de vis die daarop volgt die al meteen voor een heus hoogtepunt zorgt want al meteen vanaf de aanbeet had ik in de mot dat deze van een totaal ander kaliber was dan zijn voorgangers. Traag en loom beweegt hij zich in eerste instantie voort. Hij zwemt gedwee mijn kant op, weg van de vervaarlijke takken en ergens halfweg de oever en de overkant ontmoeten we elkaar. Ik half uit de boot hangend, hij die zich een eerste keer laat zien en een kolk slaat die het water tot in de boot doet opspatten. Ik had voldoende gezien om te beseffen dat deze jongen maar best met de nodige omzichtigheid kon worden aangepakt. Nu we elkaar een eerste keer gemonsterd hebben krijgt de dril pas echt allure. Alsof het die eerste minuten niet voor echt was en de strijd pas nu echt losbarst. Want dat doet het. De speeltijd is voorbij, de vis duikt en zoekt, niet gehinderd door de zwaar afgestelde Baitrunner, de bodem op en blijft de komende tien minuten met behulp van zijn gigantische en krachtige lijf, zo ver als mogelijk mij me vandaan. De boot wordt op sleeptouw genomen en ik dobber richting ‘Stek 17’ waar mijn maat Fox normaliter zou zitten, maar die de trip helaas door zijn neus zag geboord omdat de stek simpelweg onder water staat. Hoe dan ook, in dit geval een meevaller; zo kan ik geen hier anders uitstaand lijnen oppikken en hoef ik me daar alvast geen zorgen over te maken.
Een oerschreeuw verlaat mijn keelgat
Dirk B en Tom M, die verder op ‘Stek 16’ zitten, hebben intussen in de smiezen dat het menens is en Dirk springt alvast op zijn mountain bike om foto’s te komen nemen. Een vast ritueel die week. Maar zover zijn we nog niet. De mosselen zijn nog niet aan wal. Er steekt een flauwe wind op, net genoeg om mij langzaam maar zeker naar de kant te doen afdrijven en wanneer ik met een scherpe blik de bewuste oever aanschouw bemerk ik her en der overhangende takken en half vergane stronken die normaliter niet meteen gevaar zouden opleveren maar dat nu met die hoge waterstand wel roet in het eten zouden kunnen gooien. Ik draai de motor open en vaar gedecideerd weer een eindje naar het midden, intussen zo goed en zo kwaad ik kan de vis die richting uit sturend. Dat lukt voor even tot hij toch maar weer besluit om rechtsomkeer te maken en nogmaals koers zet richting de oever. Hoog tijd om de nieuwe TX-7 hengels eens goed te testen en ze helemaal krom te trekken. Het lukt, ik kan hem net op tijd op andere gedachten brengen en hij kiest er gelukkig opnieuw voor om de andere richting op te gaan. Ik voel hem ook stijgen in de waterkolom en kan steeds meer lijn op hem inwinnen. De voorslag ligt al een meter of 10 op de spoel dus echt heel diep kan hij niet meer zitten. Ineens komen er een pak luchtbellen naar boven, alsof iemand daar beneden een gasfles heeft opengedraaid, kort erna verschijnt een gigantische schubkarperlijf aan de oppervlakte en zie ik een immense bek waar de PSL-boilie nog uithangt naar lucht happen. Hij capituleert en gaat op z’n zijde liggen. Schepnettijd. De eerste poging en meteen de goede. Een oerschreeuw verlaat mijn keelgat. Die gaat een eind door de 30 kg.
Zachtjes vaar ik terug naar de kant, de vis omklemd door het half opgerolde net en tegen de boot aan hangend, vastgeklemd met 2 plastic tangen. Dirk wacht me op en trekt de boot op kant. Samen heffen we de kolos uit het water. Wat een gigant! Ik herken hem als een van de schubs die vooral de laatste jaren een stevige opmars hebben gemaakt, een vis die ik nog niet eerder ving bovendien. Wat een feest! Dirk helpt hem mee op de onthaakmat en samen staan we bewonderend te staren naar dit machtig gebouwde en wonderlijke creatuur. Wat kunnen karpers toch mooi zijn…
Unstertime dan, en wat onze armspieren al lieten vermoeden wordt gewoon bevestigd door de wijzer die op en neer dansend een eind de 30 kg voorbij gaat om halt te houden bij 32,8 kg.Ik geniet de komende uren, achterover leunend in mijn stoeltje, na. Er overvalt me een heerlijk vakantiegevoel. De rest van de dag verloopt als in een roes. Om het contrast nog eens flink duidelijk te maken is de volgende vis, enkele uren later, een schubje van krap 8 kg. Een uurtje later volgt er nog een 17,8 kg spiegel en daar blijft het bij voor die dag.
De twee daaropvolgende dagen brengen respectievelijk 2 en 6 vissen op kant, helaas niet meer van het uitzonderlijk kaliber als de grote schub, neen, de school met langgerekte schubs heeft het gebied weer ingenomen en zwaait de plak op mijn stek. Een echter schitterende met zo’n twintigtal kleinere schubben aan de staartwortel getooide 16 kg wegende spiegel is de enige uitzondering.
Elke avond voer ik na het binnendraaien van de hengels trouw een emmer PSL, kwestie van ze niet op hun honger te laten zitten!
Donderdag alweer intussen.
Mijn goede maat Tonny schiet eindelijk ook uit de startblokken en zet een indrukwekkende inhaalbeweging in. Hij vangt in de laatste 48 uur nog 6 vissen, en dat zijn allemaal bakken. De twee klapstukken zijn schubs van 28,2 kg en 30,4 kg. En zijn vismaat Erwin vangt op de koop toe een 21 kg PB en zorgt zodoende voor een traktatie op pizza. Zowaar een geweldige week voor het Nederlandse duo.
Na de 6 aanbeten van gisteren is het wat rustiger in mijn gebied van het water maar een two tone spiegel van 23,2 kg is wel weer een hoogtepunt, temeer dat het weerom een vis is die me nog ontbrak.
Vrijdag en de laatste rechte lijn is ingezet. Mijn Shimano teammaatjes Iwan en vader Schuurman die de ganse week aan de andere kant van het water hebben gezeten hebben een bijzonder lange terugrit voor de boeg naar het noorden van Nederland en besluiten daarom al vandaag af te reizen. Ze komen nog even gedag zeggen, hebben enorm genoten van hun week en niet onbelangrijk eveneens enkele mooie vissen verschalkt en zijn nog getuige van de eerste vissen van de dag. En het wordt een drukke dag waarop de aanbeten zich weer volop aandienen. Ik krijg zomaar liefst 9 runs! Resulterend in 7 karpers, 1 graskarper en ik verspeel helaas ook een vis. De eerste drie zijn er nog van het bescheiden kaliber (schubs tussen 7 en 12 kg) maar dan schuift de school die sinds gisterenochtend bij Tonny rondhangt, geholpen door een gunstige wind, door naar mijn gebied en de volgende vissen zijn er allemaal van een duidelijk hogere gewichtsklasse. Schubs van 24,9 kg, 24,6 kg en 23,2 kg spiegel, een oude bekende deze laatste.
Het feit dat Tonny steevast met hetzelfde aas als ikzelf vist op Rainbow helpt de situatie een handje want ze hebben bij hem zeker en vast al kennisgemaakt met de PSL voor ze bij mij arriveren. Tijdens de bijzonder vermoeiende terugrit van vorige x had ik mezelf beloofd om niet zoals toen de laatste nacht te vissen zodat ik fris en monter de terugrit kan aanvangen, maar het is weer sterker dan mezelf. Vooral het besef dat ik pas binnen anderhalf jaar opnieuw deze stek kan bevissen doet me overstag gaan. Ik heb geluk, ik krijg toch voldoende slaap want de twee runs die ik nog krijg, komen voor 24.00u en na 05.00u zodat ik toch nog voldoende slaap geniet.
Schubs van 18 en 23,2 kg, waardige afsluiters van een alweer geweldige trip!
Mijn aas is ei zo na op en heeft voor de zoveelste keer zijn diensten bewezen.
De nieuwe Rebelcell accu heeft een ganse week dienst gedaan en bezit nog steeds power.
De hengels zijn ontmaagd, ik ben 27 Rainbowvissen rijker.
Alijn Danau
Reageer