Ik zie een grote rode vis uit de diepte omhoog komen, een tel later explodeert het water en is mijn popper verdwenen, cubera!
Wat volgt is een krijsende slip en ik kan maar net mijn hengel vasthouden! De slip staat vrijwel dicht, maar dat is bij lange na niet voldoende. Snel mijn hand op de spoel en afblokken. Als hij de rotsachtige bodem bereikt ben ik hem kwijt.
Ik hang achterover in de kajak en mijn hengel gaat vrijwel recht naar beneden, zal de lijn het houden? Het lukt om de eerste run van de cubera te stoppen en ik kan een paar meter lijn winnen. Slechts voor een paar seconden, want dan is hij het zat. De vis draait om en duikt weer de diepte in. Wederom moet ik alle zeilen bijzetten en wordt het uiterste van het materiaal gevraagd.
Tussendoor moet ik ook zorgen dat ik niet met de kajak op de rotsen beland. Ik peddel van de de rotsen af, maar dat is erg lastig met een wilde cubera aan de andere kant van de lijn.
Gelukkig krijg ik hulp van Bart en Jan. Dit getouwtrek gaat nog even door. Telkens als ik denk dat ie moe is gaat ie er weer vandoor. Geen tijd om te verslappen! Uiteindelijk krijg ik meer vat op de vis en kan hem in de oppervlakte houden. Met ontzag voor de grote tanden probeer ik de cubera te landen.
Met zijn grote ogen kijkt hij mij boos aan, maar uiteindelijk lukt het om deze schitterende vis in de kajak te krijgen! Met deze prachtig gekleurde cubera snapper sloten we onze eerste trip naar Panama af.
Weer terug
Twee jaar eerder waren wij de eerste groep vissers in het kajak kamp van Pascal Artieda. In de tussentijd zijn er in het gebied nieuwe stekken en technieken geprobeerd, de verwachtingen zijn dus hoog! Nu zijn we terug en nog beter voorbereid. Vooral het “slow jigging” schijnt erg goed te werken, omdat het langs deze kust relatief ondiep is. Maar uiteraard gaan we ook met poppers en stickbaits aan de slag, want een aanbeet op een popper is het mooiste om te zien!
Vroeg in de ochtend stappen we in de panga, een grote locale boot waar onze vier Hobie kajaks opgestapeld kunnen worden.
We varen naar de eerste stek en de kajaks gaan te water. Het is weer even wennen, maar even later gaat iedereen als een speer door het water met deze trapkajaks.
De eerste stek levert niets op en ik besluit een stukje langs de kustlijn te gaan trollen. Zittend vissen vanuit de kajak houdt in dat je minder kracht kunt zetten, daarom is het kunstaas en de materiaalkeuze hierop aangepast. De diepduikende Storm Doombell trekt niet al te zwaar aan de hengel en is mijn eerste keuze.
Precies bij wat uitstekende rotsen krijg ik een stevige aanbeet! De vis neemt veel lijn en ik kijk wat nerveus naar het ondiepe water om mij heen. De slip gaat nog wat vaster en ik probeer wat verder uit de kant te komen, weg van de scherpe rotsen! Ik heb weinig in te brengen, maar gelukkig gaat de vis niet de diepte in.
Het is dus geen cubera, maar wat dan wel? Als de runs korter worden en ik nog meer druk durf te zetten zie ik een forse bluefin trevally boven komen. De kleurrijkste variant uit de trevally familie, met prachtige koraal blauwe stippen. Een plaatje om te zien!
Hierna volgen de aanbeten zich snel op, een jack crevalle, roosterfish en een rock snapper zijn de klos, allemaal op de blauwe Doombell. Het trollen en werpen langs de rotsen is uiterst effectief. Even later is het weer raak. Direct na de aanbeet vliegt er een geep, maatje XXL, door de lucht! Vaak schieten ze los, doordat de snavel niet veel houvast biedt, maar deze keer is het geluk aan mijn zijde.
Hij blijft wild springen om de haak kwijt te raken, maar tevergeefs, en even later kan ik hem in zijn nek vastpakken.
Dit gaat maar net en vol ontzag bekijk ik de de enorme snavel vol tanden! Een erg goede ochtendsessie met een grote variatie aan soorten. Na de lunch gaat het nog even door, tot stevige regenbuien roet in het eten gooien. Als het even later ook gaat onweren houden we het voor gezien.
Het kajak kamp
Het kajak kamp is duurzaam gebouwd in een kleine gemeenschap, midden in het tropische oerwoud. Alleen bereikbaar per boot en de mensen zijn vrijwel geheel zelfvoorzienend. Het brood wordt s’ochtens vers afgebakken in de eigen oven. Groente, fruit en verse kruiden komen uit de moestuin en aan het einde van de dag wordt er een visje meegenomen.
Het kamp heeft uitzicht op zee en op de achtergrond hoor je de golven rollen op het strand. Werkelijk een unieke plek op aarde! Er is zelden een visboot te zien, hierdoor is de hengeldruk minimaal. Dat is ook de reden dat de visserij hier zo fenomenaal is.
Na een heerlijk ontbijt worden de lunchpakketten ingepakt. Vandaag beginnen we bij een van de vele waypoints van Pascal. Elk stukje structuur kan het verschil maken in het veelal monotone bodemverloop van deze kustlijn. Voor onze oriëntatie gaat er een boei te water, je drift namelijk al snel af. We vissen het gebied rondom de boei af met poppers en jigs.
Genoeg actie
Al snel haakt Peter een grote vis tijdens het jiggen. Hij komt mij voorbij met de kajak, voortgetrokken door de vis! Ik laat ook snel mijn jig zakken, vermoedt dat er een school geelvintonijnen langs zwemt. Na twee keer optikken wordt mijn jig opgevangen, de spanning is helemaal weg. Snel zoek ik contact en zet de haak. Volgas gaat de vis ervandoor en ook ik wordt op sleeptouw genomen met de kajak! Piet en Gerard bekijken het van een afstandje, moet er wel grappig uitzien. Niet één, maar twee kajaks die op volle zee voortgetrokken worden!
Mijn vis zwemt alle kanten op, terwijl de vis van Peter vooral diep blijft. Maar beide enorm sterk en we moeten vol aan de bak. Vol verbazing zie ik een roosterfish langszwemmen, met mijn jig bungelend naast zijn bek. “Normaal” een vis die je in de bovenste waterlagen vangt. Nu op dertig meter diepte! Dat verklaart de harde runs en het wilde gedrag tijdens de dril.
De haak zit muurvast in de hoek van zijn bek, ik kan dus gewoon voluit blijven drillen. Met zijn hanenkam boven water zwemt hij nog een paar rondjes om de boot, een prachtig gezicht. Met veel moeite krijgt ook Peter zicht op zijn vis, een enorme amberjack verschijnt in het oppervlak! Zo hebben we even later beide een prachtige vis in de kajak, tijd om wat foto’s te nemen. Maar zover komt het niet.
Plotseling hoor ik een plons en hoop kabaal. Peter is zijn balans verloren en de kajak is omgeslagen! Hij zwemt naar Piet en houdt zich vast aan diens kajak. Ik pak de vlaggenstok en zwaai naar de panga voor assistentie. Dat wordt direct gezien ze komen snel onze kant op. Gelukkig heeft Peter de amberjack nog aan de lipgripper vast, maar zijn hengel is de diepte in gegaan, evenals zijn tacklebox…
Hieruit blijkt maar weer dat alle hengels met een dun touwtje aan de kajak gezekerd moeten worden. Dus ook de hengel waarmee gevist wordt, een dure les voor Peter. Als de eerste schrik eraf is wordt Peter weer de kajak in geholpen en worden er alsnog wat foto’s gemaakt van de amberjack.
Zo wordt weer duidelijk dat je op moet blijven letten bij het vissen vanuit een kajak. Ze zijn erg stabiel, maar met een onstuimige zee moet je de golven in de gaten blijven houden. Zeker dicht bij de kust wordt je soms drie meter omhoog gedrukt door een golf. Dat is op zich geen probleem, totdat je een brekende golf treft. Zoals Piet en ik ervaren.
We liggen dichtbij elkaar als Piet zo’n golf ziet aankomen. Hij waarschuwt nog, maar het is al te laat. Een tel later kapsijzen we bijna, de kajaks kantelen net op tijd weer terug! Toch is het vissen vanuit een kajak niet gevaarlijk. Iedereen draagt een reddingsvest en de panga houdt van een afstandje iedereen in de gaten.
Het vissen op deze manier is een bijzondere beleving. Je bepaald zelf waar je heengaat en op wat voor manier je vist. Trollen op open zee, werpend de kant afvissen, of jiggen boven een interessant stukje bodemverloop, het kan allemaal. Iedereen kan zijn eigen gang gaan. Je kunt ook op plekken komen waar een gewone visboot niet kan komen. Een gedeelte met veel onderwater rotsen of ondieptes? Geen probleem voor de kajak. Dat ook een van de redenen dat we weer terug zijn gekomen. Dit keer begin juni, de start van het tonijn seizoen.
Tonijnseizoen!
De geelvintonijnen trekken een paar maanden langs de kust en vormen een gewild doelwit voor vissers. We zien ze regelmatig aan de oppervlakte. Zaak is om zo snel mogelijk binnen werpafstand te komen, want ze zijn zo weer vertrokken. We trappelen zo snel mogelijk richting de jagende vis. De poppers worden richting horizon gesmeten en met veel kabaal binnen gevist.
Ze houden van grote, luidruchtige poppers. De ene na de andere popper wordt onderschept. Binnen een minuut staat iedereen met een kromme hengel en gillende slip! Ze weten van geen ophouden en blijven gaan totdat je ze bij de staart pakt. Snel de haak eruit tikken en weer terug het water in.
De variatie in dit gebied is erg groot, twintig vissoorten in een week tijd is geen uitzondering. Natuurlijk springen er een paar in het oog. De kleurrijke bluefin, oogstrelende roosterfish en beresterke jacks, om er een paar te noemen. Het materiaal krijgt aardig op zijn donder en het gebruik van ondeugdelijk kunstaas wordt direct afgestraft!
We beleven een prachtige week. Niet alleen de visserij, ook de dolfijnen en schildpadden die we dagelijks tegenkomen maken het een bijzondere belevenis. Toch heeft de laatste dag ook deze keer weer een verassing in petto. Dat begint al gelijk op de eerste stek.
Als we de slowjigs laten zakken gaat het los. Vooral Piet is op dreef, de ene na de andere roosterfish komt naar boven. Er zwemt ook een flinke populatie pompano’s. Een prachtige hoge vis met bizar grote ogen, een echte zichtjager! Allemaal leveren ze de nodige sport op, maar het hoogtepunt moest nog komen…
S’middags zitten we wat verder uit de kant op een van de tonijn stekken. We bestoken het gebied rondom de boei met poppers, maar er is geen teken van leven. Gerard besluit om een rondje te trollen en ook Peter zoekt zijn heil verderop. Piet en ik geven de stek wat meer tijd. Plotseling krijgt Piet dan toch een paar aanbeten, helaas missen ze allemaal de popper. Hij gebruikt een kleine Halco popper en vist behoorlijk snel. Misschien is dat de reden dat ze de popper missen.
Ik vis met een Dumbell popper, niet al te zwaar, maar produceert wel een zwaar geluid! Dat is diep onder water goed te horen. Hij heeft zich deze week aardig bewezen, dus het vertrouwen is er. Ik popper wat rustiger, geef de vis meer tijd om vanuit de diepte omhoog te komen. Misschien is dat de oplossing voor de gemiste aanbeten. Plotseling is daar die verlossende aanbeet!
Het water spat uiteen en even denk ik een cubera aan de lijn te hebben, zoveel geweld heb ik zelden gezien! Maar een fractie later zie ik een hanenkam door het water scheren, roosterfish! De vis gaat de diepte in en rost de lijn van de spoel. Ik krijg flashbacks met eerder deze week. Opnieuw wordt ik voortgetrokken met de kajak, maar nu door een roosterfish van een ander kaliber.
Het eerste kwartier heb ik niets in te brengen, de runs blijven maar komen en ik kan nauwelijks lijn winnen. Ik zet vol druk, maar het maakt weinig indruk. Zeker de helft van de tijd wordt mijn hengel onder water getrokken en balanseer ik op mijn stoeltje. Ondanks dat ik mijn zwaardere popperhengel gebruik lukt het pas na dik 20 minuten om de vis iets te controleren. Dat wil zeggen, de runs worden korter en ik krijg af en toe een glimp te zien in de buurt van de kajak.
Toch duurt het nog even voordat ik echt vat krijg en hij zijn laatste rondjes om mij heen draait. Onder toezicht van de rest komt er een bak van een roosterfish boven. Ik ontdoe de roosterfish van de haak en met zijn allen bewonderen we deze schitterende vis. Een absoluut hoogtepunt en top om deze vakantie zo af te sluiten!
Voor meer info over deze plek, kijk even op de website van Pascal Artieda, Panama Kajak Adventure. http://www.panamakayakadventure.com/index.html
Reageer